iK leidDE het leven WAT NIET VOOR MIJ WAS BEDOELD

 Ik dacht dat ik mijn leven goed voor elkaar had: Ik was werkzaam in het onderwijs: Eerst als leerkracht, later als intern begeleider en tot slot als directeur. Ik volgde, toen ik begin 30 was, ook een opleiding tot psychosociaal therapeut. In de avonduren en op ‘vrije’ momenten begeleidde ik cliënten en verzorgde ik ouderavonden op scholen. Ik had een eigen huis en dopte mijn eigen boontjes als alleenstaande moeder van twee prachtige kinderen. Paarden, katten en een hond, lieve vriendinnen en familie maakten het plaatje compleet.

WAT KON ER MIS GAAN?

Toch was dat precies wat er gebeurde. Het ging heel erg mis. Ik liep compleet vast, volledig opgebrand. 

Ik leefde mijn leven namelijk op een extern aangedreven automatische piloot, naar ‘hoe het hoort’ en naar verwachting van anderen. Zonder dat ik me ervan bewust was, was ik mijn eigenheid kwijt en ver verwijderd geraakt van mijn pure zelf. Vanuit een voortdurende onzekerheid streefde ik perfectie na.

Ervaringen in mijn jeugd bleek ik, door mijn hooggevoeligheid, als traumatisch te hebben ervaren en er was continue stress in mijn lichaam en hoofd. Ik stond ALTIJD aan. Uiteindelijk zei mijn lichaam STOP en kon ik dagen niet meer lopen. Dat was voor mij het punt waarop ik besefte dat ik niet langer mijn leven op die manier wilde leiden.