TOEN WAS ALLES ANDERS

Met een knoop in mijn maag en slappe knieën stond ik gisteren bij Magic, mijn grote , bijna zwarte beauty van 8 jaar.

“Zit het zadel wel goed strak?”

“Is er niet teveel wind?”

“Kan het hek van de bak dicht?”

“Zal ze niet weg schieten als ik aanzet met mijn been?”

“Zitten er geen kwartels of fazanten in de bosjes?”

 

8 jaar geleden zou ik nooit zoiets hebben gevraagd. Toen had ik nog vertrouwen in alle paarden en vooral in mezelf. Ik wist dat ik in het zadel kon blijven zitten als een paard zou wegspringen, kon omgaan met een sprintje. Ik voelde me destijds onbevangen en vrij op een paard.

Toen had ik zelfvertrouwen, nu voelde ik een toch weer wat angst en vooral veel spanning. ‘Toen’ was voordat Ik Fiëla in paniek onder me voelde versnellen, versnellen en nog meer versnellen. Toen is voordat ik van haar afviel, mijn heup een zware klap kreeg, mijn enkel brak en in de achterkant van mijn cap een scheur zat van 10 cm. (Wat een geluk dat ik die op had)

Mijn ontspanning was ook voordat ik andere mensen van Fiëla zag vallen, zij keer op keer wegschoot door angst en stress, Zij een trauma, ik een trauma.

Inmiddels is de meeste angst weg na enkele sessies traumaverwerking en rijd ik met steeds minder  spanning op Magic. Tot ik zo’n acht weken geleden van haar afviel door een onhandige actie van mijzelf.

Door een gekneusde rib kon ik zes weken niet rijden en ik merkte toch dat de angst en onzekerheid, op een diepere laag, meer speelruimte kreeg dan nodig was. Magic is immers niet Fiëla en heeft zelf totaal geen last meer van het incident. Maar bij mij werd er toch weer iets ouds wat er nog een beetje zit aangeraakt. Bovendien is mijn lichaam, nu ik komend jaar de  60 aan ga tikken, minder flexibel

Een trauma hakt erin, terwijl je het in het begin niet eens hoeft te beseffen. Maar wat er gebeurt is dat een situatie in het verkeerde deel van je brein wordt opgeslagen, onverwerkt, en energie is je lichaam achterblijft. De herinnering zit in het angstcentrum. Daardoor komt steeds de angst terug en komen er vaak angsten bij als een vergelijkbare situatie zich voordoet.

Maar als ik niets doe dan verandert er niets. Dus moet ik uit mijn comfortzone, mijn onrust en spanning doorvoelen en erdoor heen gaan. Mijn lichaam ondersteunen met mijn adem. In mijn hoofd  een nieuwe positieve realiteit visualiseren. Net zolang tot de rust weer terug keert. Stap voor stap en vooral oefenen oefenen, oefenen. Binnen de grenzen van reële veiligheid.

 

 BLIJF ZITTEN WAAR JE ZIT EN VERROER JE NIET

We zongen het altijd bij verstopperte voor degene die ‘m was ging zoeken. Zodat iedereen  bewegingsloos op de verstopplek bleef zitten.

Dat doen wij ook vaak. Blijven zitten waar we zitten, Klagen, ongelukkig zijn maar niet in beweging komen. We blijven doen wat we al deden met hetzelfde resultaat.

We blijven graag in de comfortzone, zelfs als die heel onprettig is. Ondanks dat het een ongezonde comfortzone kan zijn, voelt het wel bekend, lijkt het veilig. Je weet in ieder geval waar je aan toe bent. Dit is waarom vrouwen die fysiek of emotioneel mishandeld worden toch bij hun man blijven. Waarom een man bij zijn vrouw blijft terwijl de liefde over is.

Dit is waarom je in een baan blijft terwijl het al je energie opslokt. Je voor een werkgever blijft werken terwijl de sfeer en betrokkenheid slecht is. vreselijk is. Je blijft wonen op een plek die niet fijn is.

Mijn comfortzone was geworden om verlangend langs de bak kijken hoe anderen paardrijden. Maar steeds kwam weer die gedachte, de droom: ”Ik wil weer net als eerst ook zo relaxed kunnen rijden.” Heel eerlijk… ik zit nog altijd graag te kijken als iemand  op Magic rijdt. Maar ik kan evengoed  genieten als ik zelf rijd. Als ik het momenteel, na mijn val, nog op een rustige manier met veel stapwerk.  In geval van trauma moet je nooit forceren en doordrukken.

We  kies ik er  bewust voor om uit mijn comfortzone te komen. Ik wil op meerdere fronten in beweging komen en groeien. Niet alleen met paardrijden maar ook met mijn bedrijf. En dus moet ik bepaalde dingen anders doen zoals de planning, de marketing en de sales. Er zijn vaak meer aanvragen dan dat ik ruimte heb, dus moet in mijn bedrijf op een andere manier gaan runnen. Daarbij heb ik dus wel last van belemmerende overtuigingen. Vooral nu ik voel dat ik een aantal keuzes  te  maken heb: Wat past nog wel en wat wil ik loslaten. Dan hoor ik mijn moeder klagend zeggen: ”Het  is nooit genoeg  voor jou. Jij wilt altijd wat anders.”

En jij? Waar blijf jij hangen? Waar weiger jij om in beweging te komen?

 

ER IS ALTIJD WEL EEN REDEN OM HET NIET TE DOEN.

Er zijn altijd redenen om niet in beweging te komen, om dus in die comfortzone te blijven:

– het is bekend

– het voelt veilig (al is dit het vaak niet)

– het is de makkelijkste weg

– je hoeft je verantwoordelijkheid niet op te pakken

– je kunt niets verkeerd doen, niet falen (alsof je faalt als je iets doet wat niet gelijk lukt)

– het is niet de juiste tijd

– anderen denken er anders over

– je hebt geen vertrouwen in jezelf en je eigen kunnen

– je bent bang voor het onbekende

– je gedachten weerhouden je

– anderen kunnen er last van hebben als jij actie onderneemt

Best bijzonder als je bedenkt dat je om deze redenen dus dagelijks in een situatie kunt zijn waar je helemaal niet wilt zijn. Die je ongelukkig maakt, die je als een probleem ervaart. Je moe maakt, uitput, verdrietig of bang maakt. Je creëert in feite zelf een probleem omdat je vast houdt aan het oude, het verkeerde tegen beter weten in. Je geeft echter daarmee je kracht uit handen.

 

ANGST VOOR WAT WE ZELF BEDENKEN

Gedachten kies je zelf. Het voelt echter vaak niet zo. Het lijkt vaak alsof je gedachten een eigen leven leiden, ze met je op de loop gaan en het in je hoofd een wirwarwarboel is. Dat komt omdat gedachten een soort ketting vormen. Wanneer je een gedachte zo’n 17 seconde denkt ontstaat er automatisch een nieuwe zelfde soort gedachte. En na 17 seconde weer en weer.

 

Na 68 seconden ontstaat er een punt van aantrekking en de energiefrequentie waarop je vibreert. Dan ontstaan ook de bijbehorende emoties. Net zoals ik met mijn gedachte de spanning verergerde door na te denken over wat Bo misschien wel allemaal niet zou kunnen gaan doen. En die dingen dacht ik weer omdat er in het verleden iets was gebeurt.

Er is een verschil in reactie of er een trauma is of niet. Bij een trauma reageert je lichaam namelijk primair. Het geeft het seintje gevaar af waardoor het veel lastiger is om je gedachten om te buigen, positief te formuleren. Vandaar dat ik ook altijd adviseer om eerst het trauma aan te pakken, wat ik dus zelf ook heb gedaan in deze situatie.

Maar dan nog bedenken we onze gedachten zelf. Niet de buurman, niet je partner, niet de overheid. En wanneer je wilt dat iets anders wordt, en je in beweging wilt komen, dan zul je helpende gedachten moeten denken.

 

WAT WIL JIJ ECHT ANDERS?

Het kan zijn dat je leven al precies is zoals je wilt. Dat het emotioneel en financieel in balans is, dat je werk en wonen helemaal naar je zin is, dat je relatie fijn is en je gezondheid prima is.

Maar mogelijk is dat ook niet het geval. Schort het hier en daar, ervaar je stress of het je een beslissing te nemen die je maar uit stelt. En het kan zelf zijn dat je het gevoel hebt compleet vast te zitten, jezelf kwijt te zijn.

Misschien wil je iets kleins veranderen, een groei doorzetten, een actie ondernemen, een droom realiseren, voor jezelf beginnen. Het maakt niet uit. Onderstaande stappen kun je overal voor inzetten.

 

5 STAPPEN OM IN BEWEGING TE KOMEN

Deze stappen gaan je helpen om uit je comfortzone te stappen en in beweging te komen:

• HEB DE WHY HELDER.

Waarom wil je de verandering? Is het een groot verlangen of noodzaak? Zorg dat je dit heel sterk voelt. Verlangen of de pijn van de noodzaak zorgen dat je in actie komt. Wat is de consequentie als je niets verandert? Wat levert het je op lange termijn op als je nu wel in beweging komt?

 

• FOCUS OP HET RESULTAAT.

Hoe wil je dat het plaatje is als je de verandering hebt gerealiseerd? Door je sterk daarop te focussen zet je de beweging in gang. Zie het voor je, voel het! Voorwaarde hierbij is dat je wel gelooft dat het mogelijk is. Er moet een positieve emotie aan gekoppeld zijn. Meditatie is hierbij een hele mooie tool. Je koppelt je namelijk los van je huidige tijd, omgeving, waardoor het makkelijker is om je een nieuwe realiteit voor te stellen en daar ook een fijne emotie bij te voelen.

 

• ACCEPTEER MAAR FILTER. Feel the fear and do it anyway.

Geef ruimte aan alle emoties die je ervaart en accepteer ze. Dat is iets anders als je erdoor laten leiden. Maar als je de emoties onderdrukt blijven ze aandacht vragen. Als ze ruimte krijgen verzwakken ze sneller waarna je je weer kunt focussen op wat je wilt. Emoties aankijken doe je door erbij aanwezig te zijn, zonder er van alles bij te denken. Welke emotie ervaar je? Waar voel je haar? Adem er rustig en diep naartoe. Geef haar ruimte en geef je lichaam de kans om los te laten.

 

• RICHT JE OP JEZELF.

Anderen kunnen een andere mening hebben en dat is oké. Laat je echter niet van de wijs brengen. Waarschijnlijk heb je je al heel lang aangepast of het je al (te) lang rekening gehouden met anderen. Soms is het goed om niet en idee of beslissing gelijk te delen. Zorg dat je eerst goed gewend bent aan het idee en je er stevig in staat. Dan kom je ook zelfverzekerder over en is er minder kans op discussie. Alles is energie.

 

• GENIET VAN HET PROCES EN DE KLEINE STAPPEN DIE JE ZET.

Kleine stappen zijn prima. Zeker wanneer er een traumatische ervaring in het verleden is geweest rondom je thema. Jij bepaalt het tempo. Wees je bewust van de kleine veranderingen en wees er trots op. Ze motiveren je om door te gaan.

 

Ik wens je heel veel succes en een mooie transformatie.

Wil je mijn begeleiding erbij? Kijk dan HIER voor de mogelijkheden.